รถหายในห้าง
กรณีรถยนต์หรือยานพาหนะสูญหาย จากบริเวณที่จอดรถ ซึ่งมีปัญหาต้องพิจารณาว่าเป็นสัญญาฝากทรัพย์หรือสัญญาเช่าทรัพย์
เมื่อต้องไปเดินช็อปปิ้งหรือกินอาหารในห้างสรรพสินค้า ขับรถเข้าไปจอดไว้ หลังเสร็จภารกิจ จะขับรถกลับ แต่เกิดเหตุไม่คาดฝัน… รถหายในห้างฯ ถามว่างานนี้ ใครจะรับผิดชอบ…..!!!!!!
การเช่าทรัพย์ ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๕๓๗ บัญญัติว่า “อันว่าเช่าทรัพย์นั้นคือสัญญาซึ่งบุคคลหนึ่งเรียกว่าผู้ให้เช่าตกลงให้บุคคลอีกคนหนึ่งเรียกว่าผู้เช่าได้ใช้หรือได้รับประโยชน์ในทรัพย์สินอย่างใดอย่างหนึ่งชั่วระยะเวลาอันมีจำกัดและผู้เช่าตกลงจะให้ค่าเช่าเพื่อการนั้น” กรณีสัญญาเกี่ยวกับรถยนต์ อาจมีปัญหาต้องตีความว่าเป็นสัญญาเช่าทรัพย์หรือไม่
คำพิพากษาฎีกาที่ ๒๘๖/๒๕๒๕ นำรถเข้าจอดในปั๊มน้ำมันเองและนำกุญแจกลับ ไปด้วย ทั้งต้องดูแลรับผิดชอบรถเองโดยจำเลยจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการจอดรถ ใบเสร็จรับเงินที่ออกให้ก็เขียนว่าเป็นค่าเช่าที่จอดรถ มิใช่เรื่องฝากทรัพย์ จำเลยไม่ต้องรับผิดในความเสียหายที่รถยนต์สูญหาย
คำพิพากษาฎีกาที่ ๑๙๓๖/๒๕๔๙ การที่จำเลยที่สองจัดสถานที่จอดรถให้แก่ลูกค้า ผู้ ที่นำรถเข้าไปจอดเป็นผู้หาที่จอดรถเองและเก็บลูกกุญแจรถไว้เองพนักงาน ของจำเลยที่หนึ่ง มอบบัตรจอดรถให้ตอนขาเข้า คอยดูแลจัดหาที่จอดรถและรับบัตรจอดรถคืนตอนขาออก เป็นการช่วยรักษา ความปลอดภัยให้แก่ลูกค้าที่นำรถเข้าไปจอดโดยไม่ต้องเสียค่าจอดรถการ ที่ลูกค้านำรถเข้าไปจอดดังกล่าวไม่มีลักษณะเป็นการมอบการครอบครองรถให้แก่ จำเลยทั้งสอง จึงไม่ใช่สัญญาฝากทรัพย์ตามประมวลกฎหมายแพ่งและ พาณิชย์ มาตรา ๖๕๗ โจทก์จึงไม่มีสิทธิฟ้องเรียกค่าเสียหายฐานผิดสัญญาฝากทรัพย์ กรณีการจอดรถยนต์ในบริเวณภัตตาคาร หรือสวนสาธารณะ
คำพิพากษาฎีกาที่ ๑๙๓๖/๒๕๔๙ พนักงานของภัตตาคารรับรถยนต์และลูกกุญแจมา จากผู้มากินอาหารในภัตตาคาร ขับรถไปจอดในที่จอดรถซึ่งเป็นถนนสาธารณะหน้าภัตตาคาร แล้วเก็บกุญแจรถ มีใบรับฝากให้โจทก์ไว้ โจทก์กินอาหารเสร็จออกมา รถหายไป เป็นการฝากทรัพย์ ไม่ได้ความว่าจำเลยใช้ความระมัดระวังเสมือนการรักษารถของจำเลยเอง จำเลยต้องรับผิดใช้ราคารถแก่โจทก์ กรณีจอดรถในห้างสรรพสินค้า ซึ่งมีเจ้าหน้าที่ออกบัตรเข้าออกและตรวจดูแลรถที่เข้าออกนั้น ต้องพิจารณาถึงหน้าที่ความรับผิดฐานละเมิดด้วย
คำพิพากษาฎีกาที่ ๕๓๙๘/๒๕๓๘ ลูกจ้างของจำเลยคอยยืนเก็บเงินออกบัตรจด ทะเบียนรถลงในบัตรและตรวจบัตรขณะที่รถยนต์ออกจากลานจอดรถอยู่ที่คอก กั้นตรงทางเข้าออกทางจอดรถหน้าที่ในการรักษาความปลอดภัยของลูกจ้างจำเลยจึง เกี่ยวกับการป้องกันมิให้ผู้ที่ไม่ใช่เจ้าของรถ นำรถออกไปจากลานจอดรถหรือป้องกันการโจรกรรมรถยนต์โดยตรง เมื่อทางเข้าออกลานจอดรถมีอยู่ทางเดียว หากลูกจ้างของจำเลยซึ่งอยู่ที่คอกตรวจบัตรอย่างเคร่งครัดก็ยากที่รถยนต์ของ โจทก์จะถูกลักไปได้ การที่รถยนต์ของโจทก์สูญหายไป จึงเนื่องจากลูกจ้างของจำเลยไม่ระมัดระวังตรวจบัตรจอดรถโดยเคร่งครัด อันเป็นการงดเว้นการปฏิบัติหน้าที่เพื่อป้องกันการโจรกรรมรถยนต์ เป็นผลโดยตรงทำให้รถยนต์ของโจทก์ถูกลักไปและเป็นการประมาทเลินเล่อ จึงเป็นการกระทำละเมิดต่อโจทก์ตามาตรา ๔๒๐ จำเลยต้องรับผิดชอบต่อ โจทก์
คำพิพากษาฎีกาที่ ๔๒๒๓/๒๕๔๒ การที่พนักงานรักษาความปลอดภัยของจำเลย ที่ ๑ ไม่ระมัดระวังการตรวจบัตรจอดรถโดยเคร่งครัด อันเป็นการงดเว้นการปฏิบัติหน้าที่ เพื่อป้องกันการโจรกรรมรถยนต์ เป็นผลโดยตรงทำให้รถยนต์ของนายสวาทถูกลักไป และเป็นการประมาทเลินเล่อ จึงเป็นการกระทำละเมิดต่อนายสวาท ตามมาตรา ๔๒๐
ข้อสังเกต ตามคำพิพากษาทั้งสองข้างต้นนี้ ซึ่งเป็นในกรณีที่ผู้นำรถเข้าจอดต้องเสียค่าบริการและในกรณีที่ไม่ต้องเสีย ค่าบริการ ศาลฎีกาวินิจฉัยในแนวทางเดียวกันว่า การปฏิบัติของเจ้าของสถานที่ก่อให้เกิดหน้าที่ต้องดูแลรักษาความปลอดภัยแก่ รถยนต์ที่เข้าจอดเมื่อพนักงานผู้ดูแลประมาทเลินเล่อ ไม่ตรวจบัตร ไม่เคร่งครัด เป็นผลให้รถยนต์สูญหาย เจ้าของสถานที่และผู้เกี่ยวข้องจึงทำละเมิดต้องชดใช้ค่าเสียหายให้
